Więźniowie korzystają z siłowni, do której sprzęt został zakupiony jeszcze w latach 90. ubiegłego wieku przez Instituto Nacional Penitenciario y Carcelario (Narodowy Instytut Penitencjarny i Więziennictwa).

Piłka nożna to zdecydowanie najpopularniejszy sport w Ameryce Południowej. Na terenie więzienia Bellavista znajdują się aż 4 boiska piłkarskie.

Więzienie składa się z 7 głównych budynków zwanych przez osadzonych "patio". Każde patio składa się z trzech pięter, każde piętro ma swojego koordynatora. Koordynatorem piętra jest więzień wybrany przez innych osadzonych w tym samym rejonie. W przeszłości byli oni nazywani "caciques", a ich wybór odbywał się poprzez krwawe walki pomiędzy więźniami. Dopiero w końcówce lat 90., jeden z najbardziej wpływowych caciques, Harold Sanchez, przekonał innych, że wybór koordynatora powinien odbywać się na drodze rozmów i głosowania, a nie przemocy.

Do niedawna jeszcze maksymalny wyrok w Kolumbii wynosił 40 lat. Teraz więzień może przebywać za kratkami aż 60 lat.

Więzienne jedzenie zwane "bongo" zwykle składa się z ryżu, zupy, ziemniaków i przetworzonego mięsa. Wielu osadzonych przechowuje jedzenie, które dostarcza im rodzina i krewni, by następnie mieszać je z bongo.

Wszyscy więźniowie otrzymują trzy posiłki dziennie.

Grupa najciężej pracujących więźniów to ochotnicy, którzy pracują w kuchni. Mieszkają w celach w tym samym patio, w którym znajdują się kuchnia i jadalnia. Pracują dłużej niż 8 godzin dziennie, ale to znacznie zwiększa ich szanse na skrócenie wyroku oraz otrzymują za pomoc skromne sumy pieniędzy.

Niepełnosprawni osadzeni odbywają swoje wyroki w osobnym patio.

Wielu bogatszych więźniów płaci innym osadzonym za to, by ci sprzątali ich cele, przygotowywali im posiłki lub prali ich ubrania.

Średnia długość wyroku, jaki odsiadują więźniowie z Bellavista to 30 lat! Nic więc dziwnego, że niektórzy starają się organizować swoje cele na wzór normalnego domu czy pokoju.

Osobiste artefakty w celach więźniów świadczą o tym, jakie prowadzili w przeszłości życie. Każdej niedzieli około 3500 żon i dziewczyn ustawia się w kolejce do "małżeńskich wizyt". Wizyty te pozwalają przebywającym za kratkami na utrzymanie tej cienkiej więzi między światem zewnętrznym a ciężkim życiem w więzieniu. Podczas świąt liczba odwiedzających w Bellavista sięga nawet 6000 gości.

Wewnątrz więzienia prowadzone są drobne transakcje "handlowo-usługowe". Więźniowie mogą zaopatrzyć się w sklepiku w artykuły żywnościowe, chleb, mleko, cukierki, gazety czy lody oraz np. skorzystać z usług fryzjerskich.

Bogaci więźniowie prowadzą zupełnie inną egzystencję niż ci bez pieniędzy. W Bellavista za pieniądze można legalnie kupić lub wynająć swoją własną celę z kompletem kluczy!

Więzienie, wybudowane w 1976 roku, zostało zaprojektowane tak, by mogło w nim przebywać jednorazowo do 1500 więźniów. W związku z gwałtownym wzrostem przestępczości w rejonie Medellin, dość obszerne cele zaczęto dzielić na coraz to mniejsze jednostki. Gdy brakuje "wolnych cel" do wynajęcia, więźniowie wynajmują także "poddasze celi", przestrzeń wysoką na mniej niż metr, która mieści się między sufitem a deskami stanowiącymi sztuczną podłogę.

Z powodu przeludnienia, więźniowie nie mają żadnej gwarancji, że będą mieszkać w celach. Do każdej celi, którą można kupić bądź wynająć jest długa kolejka potencjalnych kupców. Jeżeli nie stać cię na celę, jesteś "piratem".

Grupa młodych "piratów", czyli bezdomnych więźniów, śpi w sali po obiedzie.

Z okazji święta patrona więźniów (La Virgen i Las Mercedes Day) więźniowie otrzymują specjalne przywileje. W te dni organizowane są różne wydarzenia kulturalne, uwieńczone wielkim grillowaniem na koniec dnia.

Od kilku dekad więzienie Bellavista uważa się za jedno z najcięższych więzień na świecie. Całodobowo strzeżone przez uzbrojonych po zęby wartowników, "gości" w swoich murach przestępców każdego sortu: od morderców, najemników - byłych wojskowych, handlarzy narkotyków do drobnych kryminalistów i skorumpowanych urzędników państwowych.