Na swoich mapach oznacza ten fragment mianem „Antarktyda Argentyńska” – za właścicieli tego samego miejsca uważają się także Chile i Wielka Brytania. Na inne rejony Antarktydy ostrzą sobie zęby między innymi Australia, Nowa Zelandia i Chile.

*Zainteresowana jest też Francja – co złośliwsi twierdzą, że barwy Antarktydy są w końcu zupełnie naturalnymi barwami Francji.

Ze względów bezpieczeństwa lekarze stacjonujący na Antarktydzie objęci są szeregiem wymogów. Powinni między innymi pozbyć się wyrostka robaczkowego, bo najbliższy lekarz mogący wykonać operację mógłby po prostu nie zdążyć. Ciekawostką jest, że w 1961 roku rosyjski lekarz ze stacji Novolazarevskaya z pomocą dwóch członków załogi usunął sobie wyrostek robaczkowy obserwując swoje ruchy w lustrze. Operacja powiodła się i po dwóch tygodniach wrócił do codziennych zajęć.

Często można spotkać się z informacją, że każdy członek ekspedycji na Antarktydę musi usunąć sobie zęby mądrości i wyrostek. Nie jest to prawda, aczkolwiek szereg wymogów medycznych należy przed wyjazdem spełnić i jest to między innymi przegląd dentystyczny wykonany nie dawniej niż 6 miesięcy przed wyjazdem na biały kontynent.

Mogłoby się wydawać, że jest to nieco cieplejszy rejon – nic bardziej mylnego, średnia roczna temperatura wynosi tam -20°C, a roczne opady nie przekraczają 20 mm – jest to jedno z najbardziej suchych miejsc na Ziemi. Zupełnie przy okazji warto wspomnieć, że najniższa zarejestrowana na Ziemi temperatura to 89.2°C zmierzone w 1983 na stacji antarktycznej Wostok.

Mimo wszystko ekipy poruszające się po kontynencie stosują czas odpowiedni dla swojego ojczystego kraju lub właściwy dla stacji z zaopatrzeniem. Warto przypomnieć, że w okolicach okołobiegunowych dni płyną nieco inaczej. Przy samym biegunie dzień polarny trwa 6 miesięcy, po czym ustępuje miejsca 6-miesięcznej nocy polarnej. Z tego względu klasyczne strefy czasowe dopasowane do cyklu noc/dzień nie są tak bardzo istotne dla znajdujących się tam ludzi.

W nomenklaturze Antarktydę nie zawsze określenia się jako „kontynent”, o wiele bardziej precyzyjnym określeniem jest „Lądolód znajdujący się na południe od równoleżnika 60° S”. Warto przy tej okazji przypomnieć, że na Antarktydzie nie ma niedźwiedzi polarnych, występują one w przeważającej części na półkuli północnej. Półkula południowa może za to pochwalić się pingwinami, w naturze występują one tylko na półkuli południowej.

Stacja działa do dziś i można nawet odwiedzić jej stronę internetową www.arctowski.pl
Stacją opiekuje się Zakład Biologii Antarktyki Instytutu Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk.

Na Antarktydzie bardzie ciepło został przyjęty zespół Metallica, który zagrał tam gig „Freez Em All”, dopełniając planu wystąpienia na wszystkich 7 kontynentach w ciągu roku.

W 1959 roku podczas tajnych obrad 12 krajów podpisało Traktat Antarktyczny deklarując, że kontynent ten będzie wolny od działań wojennych. Polska przystąpiła do Traktatu Antarktycznego już w 1961 roku, a po uruchomieniu stacji Arctowski w 1977 uzyskała prawo głosu (aktywne do dziś).

Działo się to w 1978 roku i prawdopodobnie maczał w tym palce rząd Argentyny, ponieważ narodziny i wpis w metryce „Urodzony w Argentynie Arktycznej” mogą stanowić precedens do późniejszych roszczeń o prawa do tego terenu.